Weer schouder aan schouder, hand in hand afscheid nemen
Gepubliceerd op:

Weer schouder aan schouder, hand in hand afscheid nemen

 

Alex Eefting (midden), geflankeerd door Nick Eefting (links) en Danie Eden, heeft zelf een coronaprotocol opgesteld.
foto Jan Zeeman

Tammo Beishuizen,
 
"We hunkeren weer naar een normale uitvaart, waarbij intiem afscheid kan worden genomen van dierbaren, en mensen schouder aan schouder, hand in hand de laatste eer kunnen bewijzen."

 

Alex Eefting, mededirecteur van Uitvaartverzorging Eefting B.V. in Winschoten, ziet uit naar dat moment. Vanwege corona moet iedereen nu anderhalve meter afstand houden. Zelfs als de kist naar de laatste rustplaats wordt gedragen, houden de dragers mondkapjes op. ,,De menselijke maat moet terug. Dat is zo belangrijk voor nabestaanden.’’

Met zijn broer Harrie geeft Alex vanuit het hoofdkantoor in Winschoten leiding aan bijna vijftig medewerkers. Ze exploiteren daarnaast crematorium Stilleweer in Appingedam, uitvaartcentrum Fivelhof in Delfzijl, alsmede een kantoor in Sappemeer. Ze werken kriskras door de provincie, van Zoutkamp tot Ter Apel.

Sinds maart hebben ze te maken met het virus en de verscherpte regelgeving. ,,Eerst was het voor ons nog een beetje een ver-van-mijn-bedshow en sloeg corona vooral toe in het Zuiden en Westen. In december is het in Groningen geëxplodeerd.’’

Het zijn niet alleen ouderen; ook jonge coronaslachtoffers heeft Eefting moeten begraven. Het gaat met elkaar om tientallen mensen die aan corona zijn gestorven.

Een hand op de schouder leggen bij familiebezoek is er niet meer bij. Afstand houden en mondkapjes dragen, zo luidt het credo voor het personeel. ,,Op afstand condoleren hoort niet, maar ook wij zijn gehouden aan regels.’’

Eefting heeft zelf een protocol opgesteld, naast dat van de geldende overheidsmaatregelen. ,,Als we een rouwauto instappen, dragen we drie paar handschoenen over elkaar heen. Telkens als we iets doen – de kist in de auto schuiven, er weer uithalen en naar de laatste rustplaats brengen – trekken we een paar uit. Daarnaast dragen we een veiligheidsbril, plastic schoenvoetjes, een mondkapje en niet te vergeten een medische overall.’’

En altijd is er handgel.

Alex Eefting kent de verhalen die nu rondgaan. Mensen die overlijden aan corona worden in een bodybag gelegd en daarin worden ze ook begraven. Bodybags zijn lijkhoezen, ook wel hygiënische hoezen genoemd. Ze zijn een hulpmiddel als het gaat om veiligheid, piëteit en hygiëne. Door het gebruik van een bodybag kan een opbaring veilig en hygiënisch plaatsvinden als de omstandigheden daarom vragen. Dat is nu met het besmettelijke coronavirus het geval.

Maar de verhalen kloppen niet helemaal, verzekert Eefting. Want de doden gaan wel in een bodybag, maar een eenmaal gesloten rits blijft in de burgerwereld niet dicht. ,,Dat is wat het Defensieprotocol voorschrijft. Als de rits eenmaal dicht is, blijft deze dicht. Dat hebben wij gelukkig nog niet meegemaakt. We leggen de overledene wel in een bodybag. Vervolgens wordt de dode hierin 24 tot maximaal 36 uur opgebaard. Daarna wordt de overledene verzorgd en in de gewenste kledij gestoken. Dat doen wij, of de familie, maar dan zijn wij er niet bij of op verre afstand.’’

Sommige begrafenissen of crematies duren wat langer dan gebruikelijk, als familieleden of kennissen corona hebben opgelopen. ,,Als er uitzicht is op relatief vlot herstel, nemen we wat extra tijd voor de crematie of de begrafenis. Dan kunnen ook zij de laatste eer bewijzen.’’

Maar een normale uitvaart is er tot dusver nog niet bij. Er geldt een maximale groepsgrootte van honderd mensen, mits anderhalve meter afstand kan worden bewaard. ,,En er is een groep die niet naar de uitvaart gaat, uit angst voor besmetting. Vandaar dat we zo uitzien naar weer een normale bijeenkomst. Waar iedereen na afloop even bij elkaar kan zitten, een kopje koffie kan drinken. De catering stelt eigenlijk niet zoveel meer voor. Dat kost eigenlijk alleen maar geld, maar daarover klagen we niet.’’

Bijna dagelijks delen de medewerkers hun corona-ervaring. ,,Mentaal gezien kunnen we het nog aan. Praten helpt, maar het hakt er natuurlijk wel in.’’

 

Dagblad van het Noorden 09-01-2021

Foto's

Bekijk ook